ဒီမနက္ေစာေစာပဲ ငါ႔ရဲ႕ေသတၱာေဟာင္းေလး ဖြင္႔ၾကည္႔တယ္။
ေသတၱာရဲ႕ေအာက္ေျခၾကမ္းျပင္မွာ လွလွေလး ေခါက္ထားတဲ႔ စာ
ေလးတစ္ေစာင္ ငါေတြ႕လိုက္တယ္။
ဘာစာမ်ားလဲလို႔ ေဖာက္ဖတ္ၾကည္႔ေတာ႔........
ေၾသာ္....ရက္စက္တတ္ေသာ မင္းကို.........
မင္းကြာ.....မင္းက လွသေလာက္ မင္းရဲ႕လက္ေရးေလး ကလည္း
လံုးလံုး၀ိုင္း၀ိုင္းေလးနဲ႔...သိပ္လွေနတယ္ကြာ........
မင္းကြာ....မင္းေရးခဲ႔တဲ႔စာေတြ ဖတ္လိုက္ရင္းနဲ႔ မင္းနဲ႔ငါ႔ရဲ႕ အတိတ္
ေတြဟာ ျပန္ဆန္းသစ္ေစပါလား...မင္းကို လြမ္းလိုက္တာကြာ..........
မင္းကြာ...ငါ႔ကို ဘယ္ေလာက္ထိခ်စ္တာလဲလို႔.....ေမးေတာ႔...တစ္သက္စာ
အတြက္ေလတဲ႔...မင္းေျဖခဲ႔တယ္ေနာ္။မင္းက ဘာမဆို ေျပာရင္ အ
ေၾကာင္းျပခ်က္ေတြ ခိုင္လံုေအာင္ မင္းေျပာတတ္တယ္ေနာ္။
အခုလည္း...ငါ႔ကို ခ်စ္ေသးရဲ႕လား လို႔ ျပန္ေမးလိုက္ခ်င္တယ္။
အၿမဲတမ္း အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြ ခိုင္လံုေအာင္ ေျပာတတ္တဲ႔ မင္းရဲ႕
ဆင္ေျခေတြ တစ္ခါေလာက္ေတာ႔ ျပန္ၾကားခ်င္လိုက္တာ.............
ယံုခ်င္ယံု မယံုခ်င္ေန...မင္းရဲ႕ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ၿပံဳးလိုက္တဲ႔ အၿပံဳးဟာ
ငါၾကည္႔ၾကည္႔လိုက္တိုင္း ေလာကႀကီးကို တကယ္ ၿငိမ္းခ်မး္ေစတာပဲ...ကြာ။
ငါ႔ရဲ႕ ပိုက္ဆံအိတ္ထဲမွာ ေဆးေရာင္ေတြ လြင္႔ျပယ္ေနတဲ႔ မင္းရဲ႕ဓာတ္ပံုေဟာင္း
ေလးက အတိတ္ကို ေလွာင္ေျပာင္ေန သလိုပါပဲ...........
မင္းအတြက္ ငါေရးတဲ႔ ကဗ်ာရဲ႕ ေအာက္မွာ မင္းေရးထိုးထားတဲ႔ မင္းရဲ႕
နာမည္လွလွေလး............
အဲဒီ စာအုပ္ေလးထဲမွာပဲ...မင္းထည္႔ထားတဲ႔ အနက္ေရာင္ႏွင္းဆီ ေသးေသး
ေလးရယ္......ဆယ္တန္းတုန္းက ဟာေနတဲ႔ ငါ႔ရဲ႕မွတ္စုေတြ ထဲမွာ မင္းကူးေပးတဲ႔
မင္းရဲ႕လက္ေရး လွလွေလးေတြ.........
မၾကည္႔ပါနဲ႔လို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္တားတဲ႔ ၾကားက မၾကည္႔ခိုင္းရင္ ငါစိတ္ေကာက္မယ္ေနာ္
ဆိုၿပီး ငါၾကည္႔ခိုင္းတဲ႔ ဒိုင္ရာရီ ထဲမွာ မင္းခ်မွတ္တားျမစ္ထားတဲ႔ အမိန္႔ေတာ္ စည္းကမ္း
ခ်က္ေတြ......
ငါ႔ရဲ႕ေခါင္းရင္းမွာ တန္းစီေနတဲ႔ မင္းရဲ႕ ခရစၥမတ္လက္ေဆာင္ေလးေတြ.....
ဒါေတြ အားလံုးဟာ ပံုျပင္ေတာ႔ မဟုတ္ေလာက္ဘူးေနာ္.......
ဒါေပမယ္႔...တခါခါ ဒါေတြဟာ ပံုျပင္ေတြပဲလား...
အိပ္မက္ေတြလားလို႔ ငါ႔ကိုငါ ေမးေနမိတယ္။
မင္းကို စိတ္နာေပမယ္႔ ဒီေန႔မနက္ေစာေစာ မင္းရဲ႕စာေလးဖတ္လိုက္ေတာ႔.....
မင္းကို သတိရလိုက္တယ္ကြာ။
ဒီလိုနဲ႔ပဲ....ဒီျပန္စာကို ငါခ်က္ခ်င္းေရးလိုက္တယ္။
ဒီစာကို ဖတ္ျဖစ္တယ္ ဆိုရင္.....အတိတ္က ဇာတ္လမ္းေတြဟာ
၀တၱဳတစ္အုပ္(သို႔မဟုတ္)ပံုျပင္တစ္ခု(သို႔မဟုတ္)ကဗ်ာ ေလးတစ္ပုဒ္
လိုပဲ သေဘာ ထားၿပီး ဖတ္လိုက္ပါ......။ ။
ဇက္ပီလင္းတန္း
0 comments:
Post a Comment